حکایت غزه و ترامپ؛ داستان مرغ ماهیخوار و افسون است

علی معروفی آرانی، پژوهشگر حوزه صهیونیسم و یهودیت با درمطلبی برای ایکنا نوشت: غزه لقمه آسانی برای رژیم صهیونیستی نیست. غزه امروز با دو دهه قبل متفاوت است. رژیم صهیونیستی در جنگ ویرانگر غزه به بدترین شکل ممکن با این نسل کشی و جنایت علیه بشریت در پی اجرا کردن طرح کوچاندن ساکنان نوار غزه بود و صرفاً هدف نابودی حماس در میان نبود. در واقع جنگ بدترین ابزار ممکن برای پیاده کردن این ایده بود؛ اما شکست خورد و پس از اعلام آتش بس ساکنان نوار غزه ترجیح دادند که در خانه و کاشانه خود بمانند و در معرض این نسل کشی قرار گیرند، اما جلای وطن نکنند. 
بله! حکایت مرغ ماهیخوار غزه حکایتی است که نتیجه آن روشن است. مردم غزه به خاطر از دست دادن خانه و کاشانه و خانواده و دوستان خود، غمگین هستند. اما یاد گرفتند که حرف های دشمن خود(ترامپ) را باور نکنند و هرگز از او انتظار خیرخواهی نداشته باشند و دروغ و وعده های ترامپ و رژیم صهیونیستی را برای بازسازی خانه و کاشانه شان باور نکنند.
انطباق این پدیده(غزه وترامپ؛ حکایت مرغ ماهیخوار و خرچنگ) با عالم واقع، مرغ ماهی خواری به نام «آمریکا» را نشان می دهد که تلاش دارد در جنگ با حماس و گروه های مقاومت اسلامی ستون فقرات حماس(امید و مقاومت و عشق به سرزمین مادری) را بشکند تا بتواند به خیال خود غزه را ببلعند. اما مردم غزه لقمه گلوگیری برای ترامپ و رژیم صهیونیستی است.
ترامپ با طرح کوچ اجباری مردم غزه، احساس سرمستی در نخست وزیر اسرائیل ایجاد کرده و باعث شده او در مراحل بعدی تبادل اسرا تجدید نظر کند. اکنون نتانیاهو و وزرای راستگرای افراطی اش در سرمستی به سر می برند و همه مشکلات اسرائیل در روزهای بعد از جنگ غزه را حل شده می دانند.
نتانیاهو که بیش از یک سال در باتلاق جنگ غزه غوطه ور بود و با حمایت همه جانبه جو بایدن، رئیس جمهور سابق آمریکا در جنایت ها و بمباران متعدد نتوانست به هیچکدام از اهداف خود دست یابد، با روی کارآمدن دونالد ترامپ، به دنبال بهره برداری از دولت جدید با هدف کشتار و کوچ اجباری مردم فلسطین و خلع سلاح حماس است. اما رژیم صهیونیستی در سایه پایداری و مقاومت بی مثال مردم غزه راه به جایی نخواهد برد.
در روز های گذشته بسیاری از تحلیلگران معتقد بودند که ترامپ با اخراج مردم غزه دنبال این است تا مسیر اشغالگری اسرائیل را هموار کند، اما اکنون ترامپ از سیطره آمریکا بر این باریکه سخن می گوید. در این مسیر ترامپ تلاش می کند خود را به عنوان فردی معرفی کند که راه حل های بنیادین ارائه می دهد، اما این بار جاه طلبی او حد و مرزی ندارد. از سوی دیگر، نتانیاهو تنها به بقای دولت خود اهمیت می دهد.
هرچند ترامپ با خوی منیت خود مدعی است که در نهایت طرح او برای مردم غزه و آینده سیاسی و امنیتی این باریکه محقق خواهد شد، اما موج واکنش های بین المللی به این قضیه مانع جدی بر سر راه ترامپ و نتانیاهو است. حتی در داخل ایالات متحده، چنین طرحی با مخالفت گسترده ای مواجه شده است، زیرا بسیاری از سیاستمداران آمریکایی از جمله دموکرات ها و برخی جمهوری خواهان، از جابه جایی اجباری مردم غزه حمایت نمی کنند. همچنین، اتحادیه اروپا و کشور های عربی چنین اقدامی را تهدیدی برای ثبات منطقه می دانند. 
سازمان ملل متحد همزمان با طرح جنجالی رئیس جمهوری آمریکا برای تصاحب نوار غزه از سوی واشنگتن با کوچ اجباری ساکنان فلسطینی آن به بهانه بازسازی این منطقه، اعلام کرد که بیش از 53 میلیارد دلار برای بازسازی نوار غزه نیاز است.
روزنامه اسرائیلی هارتص می نویسد که ایده دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا که در میان سر و صدا گم شد، نشان می دهد که جایزه واقعی او به اسرائیل ممکن است در آینده نزدیک طرح تصرف نوار غزه و کرانه باختری باشد.
آنگونه که تا امروز از رفتار ها و سیاست های ترامپ یا نتانیاهو واضح و مشخص است، نگاه آنها به کوچاندن مردم غزه یا فشار بر آنها برای ترک منطقه به عنوان یک تاکتیک درنظر گرفته می شود تا به طور غیرمستقیم و به عنوان راه حلی کوتاه مدت مسئله امنیت رژیم صهیونیستی را حل و فصل کنند. البته این طرح می تواند بخشی از یک استراتژی بزرگتر باشد که هدف آن کاهش ضریب خطرات امنیتی پیش روی رژیم صهیونیستی و تلاشی برای کنترل وضعیت امنیتی این رژیم در برابر فلسطینیان باشد.
موضوع دیگری که موجب شده تا رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر رژیم صهیونیستی طرح مشترکی را برای کوچاندن اجباری مردم غزه تدارک ببینند؛ رویارویی نتانیاهو با بحران های سیاسی داخلی است. نتانیاهو در دوران نخست وزیری خود با بحران های سیاسی داخلی و اتهام فساد روبه رو بوده است.
اما فلسطینی های ساکن نوار غزه که خطرناک ترین پلان اجرای این ایده از طریق این جنگ تاریخی را پشت سر گذاشته اند و کوچ نکردند و حالا هم پس از توقف جنگ در حال بازگشت به ویرانه های منازل خود هستند، بعید است که پس از جنگ به آن تن دهند.

با این حال، کاربست کمک های انسانی به نوار غزه و بازسازی آن به عنوان ابزاری در این راستا، فصل جدید و خطرناکی از درد و رنج تاریخی را برای آن ها رقم می زند و بر مشکلات حماس در اداره این منطقه ویران شده خواهد افزود؛ البته بعید هم نیست انگیزه دیگر ترامپ از طرح این مسئله فشار بر حماس برای واگذاری مدیریت نوار غزه باشد که از اهداف جنگ هم بود.
بله حکایت مرغ ماهیخوار غزه حکایتی است که نتیجه آن روشن است. مردم غزه به خاطر از دست دادن خانواده و دوستان خود، غمگین هستند. اما یاد گرفتند که هیچ وقت نباید به دشمن اعتماد کرد و از آنها کمک گرفت. نباید وعده ای را که از جانب دشمن می رسد باور کرد و از او توقع خیراندیشی داشته باشند.

انتهای پیام